Scene zes: Wateroverlast1 1 Gedurende de eerste weken van de tentoonstelling waren er bouwwerkzaamheden aan de gang in en om de museumvijver. Er is een keerwand geplaatst tussen vijver en Dommel, om het museum te beschermen tegen hoogwater. Nadat de werkzaamheden waren voltooid werd de vijver weer opnieuw gevuld. Alles was weer als vanouds. De […]
Scene zes: Wateroverlast1
1
Gedurende de eerste weken van de tentoonstelling waren er bouwwerkzaamheden aan de gang in en om de museumvijver. Er is een keerwand geplaatst tussen vijver en Dommel, om het museum te beschermen tegen hoogwater.
Nadat de werkzaamheden waren voltooid werd de vijver weer opnieuw gevuld. Alles was weer als vanouds.
De automatische damwand zou naar verwachting slechts eens in de tien jaar in werking treden (een miniatuur deltawerk). Maar al in de eerste week na oplevering kwam de wand in de vijver omhoog. Het slechte weer in Europa bracht die dag tumult in museumland. Bij Boijmans Van Beuningen stond het water al in de kelder, en in het Louvre was een ontruiming gaande.
Weerspiegelingen in de ruit, de reflecties van de tegenoverliggende vijver, werken als een fata-morgana. Het is een verassing wanneer deze zinsbegoocheling in de laatste week van mei plots echt blijkt. In Het Oog blijft na zware regenval water staan. Een behoorlijk plas, een bad. Met laarzen aan waden we naar de metronoom en de vlag. Een fraai beeld, schoon toeval.
De technische dienst van het museum neemt echter direct maatregelen en laat de verstopping snel verhelpen. Het water stroomt weer weg. Spijtig, het was een mooi element in de installatie. Iets om er later misschien weer in terug te brengen?