Scenario: De Laaddeur Soms zie je bij een gebouw ergens hoog in de gevel een verloren deur. Die deur komt nergens op uit. Je vraagt je af wat de functie ervan is. Is er een gedeelte van het gebouw afgebroken? Thuis fiets ik regelmatig langs een elektriciteitscentrale aan de Constant Rebeque-straat in Den Haag, een […]
Scenario: De Laaddeur
Soms zie je bij een gebouw ergens hoog in de gevel een verloren deur.
Die deur komt nergens op uit. Je vraagt je af wat de functie ervan is.
Is er een gedeelte van het gebouw afgebroken?
Thuis fiets ik regelmatig langs een elektriciteitscentrale aan de Constant Rebeque-straat in Den Haag, een gebouw zo hoog als een flat. In de vlak gemetselde wand aan de achterzijde van de centrale, zitten een drietal vluchtdeuren. Ze komen hoog boven de grond uit.
Ik heb mijn kinderen vertelt dat daar wezens wonen, kleine gedrochten, die midden in de nacht pas naar buiten komen. Als schaduwen klauteren ze naar beneden langs de gevel en zwerven ze door de straten. De mensen slapen, de wezens verplaatsen zich langs het schijnsel van de lantaarns. Ze zijn op zoek naar vuur- en kaarslicht. Het zijn verder onschuldige wezens, ze hebben geen kwaad in de zin. Ze houden zich voor de mensen verstopt.
Hun huizen hebben geen ramen, het is er pikkedonker overdag.
Hun deuren zijn altijd gesloten, hoog boven het afwateringskanaal in een vlakke gevel van de centrale.
Geen mens komt er ooit bij.
Het Van Abbemuseum heeft ook zo’n deur. In de steeg hoog in de gevel van de nieuwbouw.
Het is een laaddeur, die nog nooit gebruikt is. Een maagdelijke deur.
Boven de deur steekt een stalen bint uit waar een katrol aan hoort te zijn bevestigd. Waarschijnlijk is deze bij de oplevering van de nieuwbouw vergeten. Dat maakt het nog onbruikbaarder.
Aan het laten ophangen van de katrol zou een volledig tentoonstellingsbudget besteed moeten worden.
In de steeg zelf, onder de laaddeur, bevindt men zich op het museumdak. Ook niet de plaats om met een zwaar beladen wagen te gaan staan.
Er moet een plan komen om de deur een keer te gebruiken, al is het slechts eenmalig.