Scene tien: De steeg Een deel van het museum is de buitenruimte. Vaak wordt dit beschouwd als een restruimte, de omgeving om het gebouw is facilitair. Zelfs de tuin van een museum kan soms vergeten worden, dat is hier zeker niet het geval. Maar tussen de oud- en de nieuwbouw van het Van Abbemuseum is […]
Scene tien: De steeg
Een deel van het museum is de buitenruimte. Vaak wordt dit beschouwd als een restruimte, de omgeving om het gebouw is facilitair. Zelfs de tuin van een museum kan soms vergeten worden, dat is hier zeker niet het geval. Maar tussen de oud- en de nieuwbouw van het Van Abbemuseum is een steeg die naar een balkon voert met aan de achterzijde van het gebouw uitzicht over de rivier de Dommel.
De toegang tot de steeg is buiten de openingstijden verboden. Er staat een verbodsbord aan de opgang, met een verwijzing naar artikel 461 van het wetboek van strafrecht.
Voor Het Oog is deze steeg belangrijk omdat het luchtgat van deze binnenplaats erop ‘uitkijkt’. Het tikken van de metronoom is hier nadrukkelijk aanwezig.
Museumbezoekers komen doorgaans niet in de steeg, en weinigen beschouwen vanaf deze plek het werk in Het Oog.
Er wordt daarom een plattegrondje aangeboden waarop de looproute vanaf het venster naar de steeg is aangeven.
Het routekaartje hangt in een bakje aan de ruit. De gang door, de trap op naar de hoofdingang, buitenom langs het gebouw.